Potterdorie

Ons peutermie, het is soms een hand (of tien) vol. Maar daarin verschilt ze niet van andere peuters, I guess.

Zoals veel 2-jarigen, moet ook zij stilaan afscheid nemen van de pampers. Dat gaat hier niet zonder slag of stoot. Al vaak geprobeerd, maar eens ze het voelt aankomen, gaat ze een pamper halen en moéten we die aandoen. Om nog geen vijf minuten later te plassen, uiteraard. Nu is het kerstvakantie en dus hebben wij veel tijd om te investeren in de potjestraining.

Noot aan de lezer: indien u aan het eten bent, of indien u nogal gevoelig bent aan pipikaka, stop dan nu stante pede met lezen. 

Vandaag was een goede dag. Het kind had namelijk pipi gedaan op het potje. Hoera en vreugdedansjes en pedagogisch verantwoorde sticker als beloning. En toen... werden we overmoedig. Ondergetekende dacht "joepiedepoepie! waar is die pottytrainerbroek!" Zo een genre onderbroek maar lekker dik zodat het toch nog wat absorbeert just in case.

Dus ja, aantrekken die handel. Ik zou wel opletten dat ze op tijd terug op die pot ging, want after all, ze had toch nog maar net pipi gedaan hé? En binnen een kwartiertje gaan we op boodschappen, what are the odds?

Nu wil Moeder Natuur ook af en toe eens de dàrmpjes ledigen. Ik was even met het jongste sprot bezig toen ik plots dat schoon, roze broekske een ander kleur zag krijgen. F*ck. 

En natùùrlijk is dat dan net geen schoon, hard keunebolleke dat ge efkes in de wc kunt kiepen hé. Ah nee, lekkere smeuïge pasta ja! Ik bespaar u verder de details over hoe ik kokhalsde terwijl ik de broek van de kak probeerde te schijten scheiden, maar anyhow: mensen met die wasbare luiers, ecologisch en milieubewust en al, maar ze mogen ze hebben.

Ik lees trouwens graag uw tips ivm zindelijkheidstraining!

Ambras.

Een onheilspellende titel, niet?

Maak eens een snel en makkelijk kleedje, dacht ik.
Doet da van den eerste keer met knoopsgaatjes, dat is nog zo handig, vond ik.

De mamnesia, oftewel een beire (check mij nog jongerentaal gebruiken, en dat voor een 30'er!) goede benaming voor vergeetachtigheid na de bevalling, is hier - bijna 9 maanden post-partum - nog steeds hoogtij aan 't vieren. Soms is dat grappig, maar veel vaker is dat geweldig ergerlijk en frustrerend.
I blame mamnesia dus voor het wissen van mijn gevecht met de winterjas van Babette.

Goed, het project was dus een kleedje voor kleine grote Estelle. Een gewoon, effen bovenstuk met twee knopen op de schouders, gebaseerd op dit idee van de droomfabriek, met daaronder een gewone rimpelrok. Het stofje is een mooie Soft Cactus: Flowerworks, van de vorige collectie weliswaar. (Die nieuwe collectie is trouwens wow!) Gevoerd met een effen mint katoentje.

Alles ging dus uitstekend, tot op het einde. Die knoopsgaten. Echt, ik had zin om mijn masjien buiten te gooien. Vraag het maar aan De Vent, die een beetje bezorgd keek toen ik dat spel een rammeling aan 't geven was.

Fin, eind goed, al goed, de knoopsgaten zijn er gekomen na drieëndertig keer opnieuw beginnen. Maar ik denk dat het volgende project er toch ene wordt met rits, nah!

Zie, zie, zieeee:

Little chef

De lieve, goede Sint had zo stil in mijn oor gefluisterd dat hij een speelkeukentje zou brengen voor de meisjes. Babette begint namelijk steeds vaker interesse te tonen als we aan het koken zijn. Letterlijk koken, in de keuken, dus. Interesse tonen mag u dan interpreteren als: op de arm willen meekijken naar wat je aan 't doen bent, hengelend en jengelend naar wat er in de potten zit, of - ook letterlijk - aan uw been hangen. Een afleidingsmanoeuvre drong zich op.

Die keuken, die staat hier inmiddels. (Ja, moeder is weer een beetje in retard met haar blogpost.) Maar dat koken, dat zou dus in stijl gebeuren. Dus maakte ik een echte keukenschort voor mijn (keuken)prinses.

Het stofje, daar was ik snel aan uit. Het zou een cute appeltjesstofje worden dat ik nog van haar kreeg. Van haar kreeg ik indertijd ook al dat olifantenstofje cadeau. (Effe terug mijn ieniemienie-akoedjiewoedjiewoedjie-baby van toen opnieuw bewonderen)

Even snuisteren door blogland leverde me deze tutorial op. Maar ik wou de schort met biaisband afwerken én ik wou ook een dubbele zak vooraan zodat ze daar haar (stilaan kleuter)pollen kan in steken. De linten, die maakte ik niet uit stof, maar gewoon uit tassenband, zoals zij deed.

Zie, oh, zie, de print loopt door OVER het zakdeel. Way to go, me!

Ik had nog overschot en maakte hiermee een handdoek. Ah ja, want in die kinderkeukens zit geen afwasmachine en die afwas gaat zichzelf niet doen hé! :-D

Met een lintje ;-)

Kind content, wij content. Want dat keukentje heeft het gewenste effect niet gemist. Ze vindt het zalig! En wij kunnen terug koken en intussen proeven van haar "soep".

Ook ik kan raglan!

Een schoon stofke lag al een tijdje in mijn kast, maar ik had last van knipstress en zo. Ik zou er ooit wel een hoodie van maken voor één van mijn girls. Uitstelgedrag, anyone?

Met dit gratis patroon maakte ik een test-longsleeve voor de jongste telg. Ik had hier en daar gelezen dat die raglanmouwen (geweetwel, zo van die mouwen die schuin ingezet worden) echt een piece of cake waren.
En ja hoor, wat een zaligheid. Dat zat hier op 1, 2, 3 in elkaar.
(als in 1: avond patroon printen-knippen-plakken-overtekenen, 2: avond stof knippen, 3: avond naaien).
Ziehier het resultaat:

Hiep hiep hoera, met hier en daar nog eens stevig stoomstrijken, ziet dat er goed uit! Op naar voor echt!

Mijn creatief brein dacht: hmm, zo'n schoon stofke, dat mag wel iets speciaals worden. Dus verlengde ik het patroon gewoon recht naar beneden, en besloot ik om de mouwen in hetzelfde stofje te nemen, maar er witte mouwboordjes aan te zetten. Het kleedje is wat aan de korte kant, maar zal zeker eerst gedragen worden door de oudste Miezemuis, met witte kousebroeken of met een leggingske. Kwestie van het kind een beetje deftig naar den opvang te sturen.

Mijn excuses op voorhand voor de shitload aan cutiepie foto's, maar ik kon écht niet kiezen.

Op deze leeftijd wordt nog niet gesproken over trekt uwen buik in,
nee, peuterbuikjes zijn schattig!

Ze is er mee weg.

U ziet het niet, maar dat was een goedkeurende blik, yes!

Even testen wat ze zo allemaal kan doen met dat jurkje...

Tafelhangen om tv te kijken, check

Sintplaatjes kleuren

Zie, die opperste concentratie, heerlijk toch
#gezouzeopeten

en een danske placeren
waar zijn die baby-billekes toch naartoe...
#peuterwordtkleuter

Stof: Arrows Pale Turquoise - Andrea Lauren

Patroon: Raglan Shirt van Nap-Time Creations, 

verlengd tot kleedje en met mouwboordjes

Model: Babette, 2j5m

Zie ginds...

Vrijdag 13 november

De Vent gaat naar een optreden in Antwerpen. Zoals altijd zeg ik hem bij vertrek zijt voorzichtig hé en mompelt hij daarop iets à la jajààà. De kindjes gaan flink slapen en ik heb een fijne avond. Wat later kruip ik ook in bed en open ik zoals gewoonlijk mijn nieuws-app. What the hell?! In Parijs waren verschillende aanslagen geweest. Wow, daar word ik stil van. Dat is hier ochot ochere 3 uren vandaan?! Meer dan honderd onschuldige mensen lieten het leven. Onder hen wellicht ook papa's die even naar een optreden of voetbalmatch wilden gaan kijken. Zij gaan nooit meer naar huis. Hoe leg je dat uit aan een kind? Hoe leg je dat überhaupt aan iémand uit als je het waarom zelf niet snapt?
Ik wacht tot De Vent thuis is. We praten nog wat, gaan bij onze dochters kijken en houden ons hart en hun handjes vast.

Zaterdag 14 november

Ik sliep onrustig en word wakker met een kater-gevoel. Even het nieuws checken, heb ik zo raar gedroomd? Nee dus. Surreal...

Zoals bij vele gezinnen met jonge kinderen, stond vannamiddag de tv op want Sinterklaas zou zijn intrede maken in Antwerpen. De zwarte pieten waren roetpieten geworden en ik roloog even wanneer ik aan die discussie terugdenk.

De Sint spreekt de kindertjes toe. Veel gezichtjes waarop de spanning te lezen valt (Zou mama dat nu echt verteld hebben aan de Sint dat ik mijn groentjes niet altijd flink op eet? En dat ik eens ruzie heb gemaakt op school?). Maar dan spreekt de goede, heilige man de verlossende woorden: "Er zijn dit jaar géén stoute kinderen geweest!" OEF!

Over de stoute meneren zegt hij niets.

Fun List: 7/7 - Date Night

Dag 6

De Vent en ik zijn 5 jaar samen, ja hallo zeg. Time sure flies when you're having fun (and kids :-)). 

Dat vroeg om een date. Toegegeven, dat was (te) lang geleden. Maar ik maakte van mijn hart een zacht, week steentje, en regelde een babysit voor de kindjes. 

We gingen eten in Het Rusteel. Als aperitief koos ik een Kirr Royal. Kwestie van assorti te gaan met mijne tenue. (Nee, serieus, dat zie ik nu pas achteraf op de foto.)

De Vent is bij gelegenheden nogal eens een grapjas. Ziet da totje. Hij koos voor een Gin Tonic. Zien jullie waarom hij zoveel leute heeft? 

Het eten. Ik koos voor een steak. Niet doorbakken. Nee jong, dat moet ik nooit meer hebben. Ik at dat in mijn leven 2x 9 maanden en vind dat meer dan voldoende. Laat ze maar zagen over dat rood vlees, het heeft mij gesmaakt! En dat met een wit wijntje erbij, heerlijk. 

We kozen ervoor om geen dessert te nemen (kapitale fout, zo bleek later - lees gerust verder) want we gingen nog eens naar de cinema. En in Kinepolis verkopen ze Ben&Jerry's, nomnomnom. Bij aankomst, was de parking volzet. In de Expohallen was er namelijk één of andere chiqué-bedoening. Tijdens het aanschuiven (richting verste parking) merkte ik een blonde madam op in een heel chic kleed, waarop De Vent zegt: "ah moh tis Olga van Harryenolga". Huh, hoe weet gij dat? Toch maar ne keer checken of hij stiekem den Dag Allemaal niet koopt.

We komen aan en kijken naar het aanbod. We wisten wel waarvoor we kwamen: de nieuwe Bond-film!

Twijfel? Ik dacht het niet :-D. 

Maar dan hé... kijken we naar het aantal vrije plaatsen... 8. ACHT?! F*ck!! Vlug richting kassa even checken: nope, geen plaatsen meer naast elkaar. En een date night waarbij de ene op rij 3 zit en de andere op rij 15, neen, bedankt. Een andere film kijken vonden we geen optie ('t is nu niet dat de film goedkoop is hé?) dus werd de date vroegtijdig beëindigd. Terug naar huis dus. Lang leve Netflix. We keken dan maar naar Big Hero 6. Met de baby in de armen *enter hartjes, veel hartjes*. Eind goed, al goed.

En de filmdate is uitgesteld, maar niet afgesteld (dit even richting De Vent, die erg beteuterd naar huis reed gisterenavond. Vandaag verloor zijn favoriete voetbalploeg dan ook nog ne keer, 't zat hem niet mee dit weekend).

Hiermee is mijn Fun List officieel ten einde. En de vakantie ook. Voorbijgevlogen, maar zo plezant geweest. Op naar de volgende vakantie! En neen, ik ben niet beschaamd :-D.

Fun List: 5/7 én 6/7 - want tweetje is beter dan ééntje

Dag 5

Oh my, me so lucky! 

Vandaag deed ik niet één, maar wel twéé dingen van op de Fun List! Woop woop!

Het begon met een veel te vroeg wakkere peuter (zijnde 5u45). Ik voelde me werkelijk geradbraakt. Een pruillip naar De Vent was voldoende om te mogen blijven liggen. (en de belofte dat hij dan ook nog eens kan uitslapen dit weekend, hihi)

Yiha! Wel met de baby bij mij - heerlijk, zo'n zacht, vlezig chauffageke naast u. Want die baby, die vindt dat heerlijk om eens letterlijk bij te tanken bij moeder in bed. Dus dat uitslapen, dat is met een korreltje zout te nemen, maar goed, het was 9u30 eer ik mijn bed verliet, en dat valt onder de categorie uitslapen.

Deze namiddag ging ik langs bij mijn meme. Ik was blij om haar nog eens te zien. En dat was wederzijds. Mijn meme is een lief mens. En modern vooral! Ze heeft een volledig uitgeruste computer en kan daar goed mee werken. Ze kan verdorie mooiere powerpoints maken dan ik. Ik krijg ook heel vaak mailtjes van haar met spreuken of mopjes die ze ergens gevonden of gekregen heeft. Hoeveel vrouwen van 86 zouden dat kunnen? Ik verlang eigenlijk alweer naar Kerstdag. Dan komt de ganse familie samen en zien we ons memeetje zo hard genieten van haar kroost. 5 kinderen, 11 kleinkinderen en 17 (of was het 18? ik ben de tel even kwijt) achterkleinkinderen, dat is een hele bende volk. De lege plaats aan tafel waar mijn pepeetje zaliger zou moeten zitten, blijft wel een gemis dat nooit meer opgevuld raakt. Dat gaat weer pieken want wat genoot hij altijd van die momenten. En wij ook...

Wanneer er in een familie veel kindjes, achterkleinkindjes de revue passeren, moet er speelgoed aanwezig zijn op familiefeesten. Babette is momenteel vooral fan van de Duplo.

We kunnen dit echt al een familiestuk noemen :-)

We probeerden nog een foto te nemen van meme met onze twee meiden maar dat poseren, daar is nog werk aan. Mijn meme staat er dan wel weer schitterend op. Zie ze stralen. Vele hartjes voor haar.

Nog één item te gaan. Morgen, last but not least, op date met De Vent! Jippie!

Fun List: 4/7 - De herstwandeling

Dag 4

We zitten al over de helft jong. De vakantie vliegt voorbij, maar op deze manier vind ik dat echt wel plezant. Elke dag iets leuks op de planning. Ik ga dat nog doen, denk ik. Wanneer is die volgende vakantie ook alweer? :-p

Een herfstwandeling, dat wou ik vandaag wel van mijn lijstje schrappen. Ik had zin om frisse lucht op te snuiven, samen met mijn kroost. Vandaag zijn De Vent en ik 5 jaar samen, een half decennium, kijk es aan! We gingen lunchen in De Kameleon in Heule. Gezellig, vlotte bediening en voorzien voor kindjes (kinderstoelen). We gaan daar nu de laatste jaren eigenlijk bij elke verjaardag, en nu dus ook voor onze anniversary. Ik hou wel van zo'n tradities.

Deze ochtend regende het, en mijn humeur werd er ook wat somber van. Gelukkig klaarde de boel wat op. We beseften plots dat ons oudste dochter nog geen kaoetsjoe botten had. Dus hop, eerst nog naar mijn favoriete winkel, de Hema. Op de foto's zijn ze niet zo duidelijk, maar ooh wat een cuteness. Met haar mooi manteltje, dat mutsje met pomponnetje... That's my girl. #proudmama

Schatteke!

Off she goes...

Haar klein handje in het mijne, samen ontdekken. Heerlijk :-)

En toen waren de peuterbatterijtjes plat, haha. 

Nee papa, ik wil niet meer stappen

Gelukkig heeft het kind een sterke papa. #daddycool

Zij vond het allemaal wel oké en keek haar ogen uit.
Haar pràcht-ogen. Schoon kind dat dat is. #liefde

Tukken in openlucht.

Het was een mooie dag.

I hope my children 

look back on today

And see a mother

who had time to play

There will be years

for cleaning and cooking...

For children grow up

while we're not looking

Fun List: 3/7 - Limburgs babybezoek

Dag 3

Vandaag ging ik op babybezoek in het verre Limburg.

Vriendelijk volk toch, die Limburgers. Ze waren zo content dat wij er waren, ze hebben er zelfs een bord voor geplaatst: 

Als West-Vlaming had ik zo echt het gevoel een beetje op reis te zijn. Twee uren (1u55min om precies te zijn) rijden met een 7maander op de achterbank, ik had mij al duusd scenario's ingebeeld. In de zomer had Wiezewup namelijk een absolute bloedhekel aan lange (meer dan een kwartier) autoritten. Maar hé, dat bleek uitstekend te lukken. 't Is zo een brave. Dat heeft ze van haar moeder, ah ja, uiteraard. 

De baby in kwestie is 14 weken oud. Hij is dus al niet meer zo klein als toen, maar blijft één brok schattigheid. Zijn grote zus had voor de gelegenheid verlof genomen op de crèche. Ook zij kwam langs met haar peutermeid. Ja, Jules was in de minderheid met al die vrouwen rond zich. Het stijlvolle doopsuiker mag ook even geshowd worden. Ik ben zo verliefd op dat kleur, die stijl, en stiekem ook een beetje op dat ventje ;-). 

De terugrit, daar ga ik kort over zijn. FILE. Vertrokken om 15u45, thuis aangekomen om 18u25. Leve de Brusselse ring... 

België, 't is maar ne zakdoek groot, maar dan toch ne grote zakdoek zenne. 

Fun List: 2/7 - Relax!

Dag 2

Ons oudste sprot, die slaapt niet altijd gemakkelijk in noch door. Sedert de verandering naar winteruur liep het tamelijk goed. U leest dat goed, liep, verleden tijd. Ik heb er waarschijnlijk al te luid mee gestoeft. Ik had nochtans hout vastgehouden maar dat mocht niet baten. Vannacht was het dus feest. Mevrouw was wakker en wou niet onmiddellijk terug slapen. *geeuw*

Zo komt het dat ik vanochtend eigenlijk wel zin had in nummer 7 van de lijst: uitslapen! Maar daar was de jongste telg des huizes dan weer niet voor te vinden. Ze heeft een beetje last van een sprongske. Opstaan dan maar.

Iets anders kiezen dat ook lazy but satisfying zou zijn, dat bracht me bij het bad. Oh ja, een bad! Vroeger (ik spreek dan in pre-kindertjes-tijd) was dat iets wekelijks, met de Flair. Nu ben ik al groot geworden, dus zocht ik een boek. Volwassen en al.

Voorbereiding is alles: badolie van Louis Widmer, de zachtste handdoek die ik kon vinden, en het boek dat De Vent mij aanraadde ("Voor ik ga slapen", door S.J. Watson). 

Ongestoord genieten. Aàààh!

Fun List: 1/7 - de harembroek

Het eerste item van de Fun List is afgevinkt: Ik kroop deze avond nog eens achter mijn naaimachine. Het was verdorie lang geleden. Ik was bijna vergeten hoeveel voorbereidend werk er in kruipt. 

Wat wou ik maken... Wel, aangezien Wiezewup groeit als kool, heeft ze nieuwe kleren vandoen. Jeansbroeken, daar past die niet in. Heerlijk dikke billetjes, maar vreselijk ambetant om broeken te vinden. Bijgevolg draagt ze vaak leggings in het alomgekende patroon. Zonder afbreuk daaraan te willen doen, wou ik eens iets anders dan dat. Een harembroek, ja! Ik zocht en vond een Franstalig patroon. 

Wie mij een beetje kent, weet dat moi et François niet zo goed overeenkomen. Gelukkig had ik aan het patroon genoeg en kon ik voor de rest teren op mijn ervaring (heerlijk toch, die bescheidenheid). 

Twee pandjes knippen, tailleband en enkelboordjes, dat ziet er zo uit: 

Wat zijn die repen daarnaast, vraagt u zich af? Awel, ik had mijn kind toch wat overschat, zo bleek. Ik had maat 18 maand overgetekend. Voor mijn 7-maander, ja. Ik had één uur eerder nog maar pas een luide vloek geproduceerd bij het haar proberen passen van een nieuw kleedje van de JBC, in maatje 80. 't Kind kon er niet in! Dus ik dacht dat een 12 maand wishful thinking zou geweest zijn. Maar kijk, misschien zijn die Franse kinders wel dikker dan de JBC-kinders?  

Dat in elkaar zetten van zo'n broekje, dat valt reuzegoed mee. En wonder-boven-wonder, ik heb eens geen enkel foutje gemaakt! Allee, behalve die ene keer naaldbreuk dan toch... Speldje laten zitten, en Brother strafte onmiddellijk.

Dit is het geworden: 

`

En dan nog de boordjes omslaan: 

Stof: Stoffenspektakel vorig jaar

Boordjes: stevig tricot uit schoonmoeders kast

Over batterijen opladen enzo

Ik vertelde dat al van in het begin (bijna 1 jaar geleden sèg): ik ben een lijstjesmens. Voor het eerst na jaren gesukkel (nee ik overdrijf niet) heb ik het geluk om een lesopdracht voor een gans schooljaar te hebben. Ik mag en kan mezelf dus weer eens volledig smijten in mijn job.

Dat het druk is met fulltime werk en twee kleine koters, dat is niets nieuws. Zo komt het dat ik de laatste weken zowat continu tegen deadlines aan hinkte. Ik snakte naar vakantie en tijd want de cursussen moeten dus aangevuld worden, taken en toetsen opgesteld, jaarplanning gefinaliseerd etc etc.

Maar op mijn 30ste (ja, ik heb mij ermee verzoend) heb ik intussen een gezond portietje zelfkennis opgebouwd en weet ik dat ik mezelf durf te verliezen in dat schoolwerk-tijdens-vakanties. En dan is plots die maandag er al terug en zijn de batterijtjes niet terug opgeladen.

Vandaar: een to-do lijstje! 7 dagen, 7 items. Here we go:

1. Op bezoek gaan bij mijn meme
Vandaag gingen we al even langs nadat we naar pepe* gingen, maar het was net voor etenstijd dus niet ideaal getimed. Volgende keer een afspraak maken dus :-)

2. Een echte herfstwandeling maken met de kindjes
Want hoe mooi zijn die herfstkleuren zeg. Ik besef dat ik daar te weinig van geniet. Ouder worden en zo.

3. Een lekker làng bad nemen

Mét een boekske, en vijf keer opnieuw warm water bij doen. Tot ik ouwe-meetjes-vel heb.

4. Op date gaan met De Vent

Zonder kindjes. Want dat is lang geleden, maar toch wel nodig. Bovendien vieren we deze week vijf-jaar-samenzijn, dus the time is now.

5. Een avondje achter mijn naaimachine zitten (en kunnen doordoen)

Daarvoor ga ik eens lief kijken naar De Vent, want dat betekent dat hij de kindjes volledig moet overnemen.

6. Eindelijk op baby-bezoek gaan

Ik maakte een geboortesetje voor Jules, een schattig manneke van een dierbare vriendin. Jammer genoeg woont ze in het verre Limburg en kan ik dus niet eventjes rap over en weer naar daar. Maar in een vakantie doen we al es nen effort. 

7. Een ochtend uitslapen

Daarmee wordt bedoeld: langer dan 7u. Lieve schone kinders hebben wij, maar vroege vogels, damn. (Benieuwd of dat over 10 jaar nog zo zal zijn...) Ook hier even een knipoog en een puppyface richting De Vent. ;-)

Oh zeg, ik heb er zin in! Het to-do lijstje met school- en huishoudelijke jobkes ga ik jullie niet mee vervelen, maar het vooruitzicht van elke dag één van bovenstaande items af te mogen vinken, maakt alles luchtiger :-). 

U hoort nog van mij :-).

Working and pumping

Een vriendin zei me: "Tis precies lang geleden dat je geblogd hebt" en zowaar, ze heeft gelijk. Hoe dat komt? Tja, druk hé.
Terug gaan werken vind ik zalig. De tijd vliegt voorbij als je een job hebt die je graag doet. Dat meen ik echt, ik hou van mijn job. En van mijn leerlingen, mijn kindekes.
Jammer genoeg vliegt die tijd ook na mijn uren (Hoe, ge doet maar 22 uren toch in het onderwijs? Oh voel en lees de ironie vooral.) waardoor er bitter weinig ruimte of energie overblijft voor andere dingen.
(Ach, nog één week en 't is vakantie. Ja, leerkrachten, 't zijn toch chansaars.)

De kroost is goed mee in den draai in de opvang. Miezemuis heeft nog steeds de peuterkuren maar we hopen op beterschap. Ik meen ergens gelezen/gehoord (or was it just a dream?) te hebben dat de echte puberteit meevalt als de peuterpuberteit hevig was. We zijn curieus.
Wiezewup is intussen bijna 7 maanden, zeg. De bezorgdheid over gaatdatwellukkenindecrèche was niet nodig. Was niet evident, gezien mijn jongste telg een echt borstvoedingskindje is. Ik wou hier niet mee stoppen omwille van het werk, dus ik ben nu officieel een pumping mom.
Gaat dat? Ba ja, dat gaat.
Is dat niet zwaar? Zo zwaar als ge dat laat zijn.
Hoelang ga je dat nog doen? Zolang als het gaat.

S.

Verscheurd tussen begin en einde.

Je gaat het mij niet horen ontkennen, mensen in het onderwijs hebben "toch wel chance". Ze zijn 9 weken thuis in de vakantie en hoeven niet te stressen over wel-opvang-geen-opvang. Zo ook wij. Mijn bevallingsverlof kwam dan nog eens goed uit zodat ik de grote vakantie ertegenaan kon plakken, dus: 5 maanden thuis met de baby, waarvan 2 maanden met het peuterpuberke erbij. Ik kan u verzekeren: tof, uiteraard, maar soms vaak vermoeiend. Sommige dagen dacht ik wel eens: werken is toch minder energierovend... Maar dat weet ik binnenkort te bevestigen of ontkennen. 

Wa-haaaaant: ik heb werk. Oef, yes, driewerf hoera en nogmaals een luide oef. 

Want het gaat slecht in het onderwijs. Laat onze ministers het u niet anders wijsmaken. Vraag gerust eens na in uw kennissenkring bij (vers-afgestudeerde) leerkrachten. Leerkrachten tekort? Ik dacht het niet. Werk tekort, ja, dat wel. Leerkrachten die zich jaren gesmeten hebben voor "hun" leerlingen, de collega's, de sfeer, de toekomst, moesten vrezen voor hun job. Het is niet eerlijk en zeker niet bevorderlijk voor de kwaliteit van het onderwijs. Maar ik ga mijn klaagzang hierover stoppen. Ik word er namelijk een beetje kwaad en triest van tegelijk.

Onmetelijk blij was ik dus toen ik te horen kreeg dat ik een fulltime opdracht zou krijgen voor een gans schooljaar. Dat is toch wel een aantal jaren geleden dat ik dat kon zeggen. Ik zal wel op twee vestigingen lesgeven, maar dat vind ik niet zo erg. Werk is werk, en ik mag kindertjes terug ambeteren met cijferkes. Dat heb ik gemist. 

Dat heb ik gemist. Het is dubbel om dat te schrijven en na te lezen. Want het is erg verscheurend. Ik ga mijn kindjes missen. De oudste doet dat gelukkig erg goed bij de crèche, dat wisten we al. Maar mijn kleine baby'tje moeten afzetten bij de crèche, dat is toch weer een proces van loslaten, na bijna een half jaar volcontinu niet verder dan binnen een straal van 2km van elkaar verwijderd te zijn.  "Blijf dan thuis voor de kindjes", zullen sommigen misschien denken. Maar dat is niets voor mij. Ik heb genoten van de periode "exclusief moederen" maar ik heb meer nodig. Ik hou er van om voor een klas te staan en leerlingen iets bij te brengen. Maar het verscheurd gevoel blijft wel. 

Vandaag konden we al eens oefenen. Personeelsvergadering en dus het eerste wen(half)dagje in de crèche. Er werden tranen gelaten, uiteraard, maar ik ging wel met vertrouwen weg. Ze zouden dat wel goed doen, mijn twee pagaddertjes. De tijd, die kroop in het begin voorbij, om daarna plots te vliégen. 12u! De oudste, die had me duidelijk gemist, de jongste lag gezellig te tukken. Alles goed verlopen, zowel eten als slapen. Nogmaals: wat een zalige crèche hebben wij toch voor onze kindjes! De peuter legde thuis onmiddellijk haar hoofd op mijn schouder: het teken om haar snel in bed te stoppen! Om daarna heerlijke quality-time te nemen met mijn baby'tje. Ik weet dat het onnozel klinkt, maar ze was precies al veranderd. Ze worden toch zo snel groot... 

Een fladderende pennenzak

Ja, het nieuwe schooljaar komt er weer aan. Miezemuis gaat binnenkort (volgende week!) terug naar haar vriendjes in de crèche, en zal haar zusje Wiezewup ook mee mogen nemen. Moeder voelt zich nu al klein, week en emotioneel worden bij die gedachte. Gelukkig weet ik dat ze daar in goeie handen zijn. Dat houdt mij recht.

Mijn pennenzak, die is dringend aan vervanging toe. Met behulp van deze tutorial van Oon, en de verbetering die ze hier postte, maakte ik een test-pennenzak in een restje van de stofjes van de eerste Jackie die ik maakte voor Miezemuis. Om het geheel te pimpen, streek ik er een applicatie van den Action op.

Goed gelukt, maar toch niet hélemaal wat ik wou. Stevigere vlieseline zou al een heel verschil maken. Daarom was het dus een testversie. Wat ben ik toch slim aan het worden! :-D

Jump!

Voor mijn verjaardag kreeg ik een heleboel stofjes. Onmiddellijk fladderen dan duusd projectjes door mijn hoofd. Het eerste wat ik wou maken, was een jumpsuit voor mijn jongste miezemuizejong, ook wel Wiezewup genaamd.

Het kind groeit en bloeit, wat gaat dat toch snel... Gisteren namen we afscheid van pampers maat 4, nu draagt Wiezewup dezelfde pampers als grote Miezemuis, maat 5 dus. Ik heb nooit kleine baby's gehad, maar nu zijn we echt wel door dat klein gerief aan het vliegen. Nogmaals een bevestiging van het cliché: time flies when you're having fun kids.

Zo komt het dus dat ik een oud patroon uit mijn map viste: een jumpsuit van Kiind, in maat 80. Het is een beetje op de groei maar ik ben van plan om het haar regelmatig aan te doen, wat met het olifantenkleedje niet gelukt is...

We sukkelden wat met de halsboord en staken er begot een mouw ondersteboven in (oh boy), maar alles kwam goed :)

Een kleine babyboy

Nu ik een kleine twee jaar naai, durf ik de pretentie te hebben om eens iets voor een ander te maken als de gelegenheid zich ertoe dient.

Hiep hiep hoera, een vriendin van mij is bevallen van haar mooie baby boy, Jules. Zijn geboortekaartje is in het thema "strikjes en bolhoedjes". Even aankloppen bij schoonmoeder, ja hoor, zij kon een stofje scoren dat daar perfect bij past! 

Jules werd een grote baby geschat en doet dus ook niet mee aan kleine-baby-maatjes (net als mijn dochters) en dus maakte ik maar onmiddellijk maat 56. In zijn geboortepakket steekt een legging (volgens Griets gratis patroon), een zeverslabbetje (patroon van PiekeWieke) en een longsleeve waarop ik een snor flockte. Even uw aandacht trouwens: deze snor heb ik helemaal zelluf getekend, applaus voor mijn tekentalent! 

Op de foto lijkt de achtergrond van het stofje zwart, maar het is wel degelijk donkerblauw.  Lang leve duistere, druilerige zomerdagen. 

29 + 1

Al een jaar baalde ik van die nieuwe aankomende voordeur. Jakkes bakkes, ik keek daar niet naar uit. De orders voor De Vent waren dan ook heel duidelijk: géén feest, géén toeters en bellen, gewoon in alle rust mijn verjaardag drie-en. Ah jaaa, vier-en is pas voor binnen tien jaar. Aargh. Jaja, ze is nog steeds grappig.

En driewerf hoera, De Vent luisterde. Geen evidentie, dat. (Hier volgt dan een rol-oog van het heerschap in kwestie.)
Anyway, mijn verjaardag is gepasseerd zoals ik dat wou: gezellig samenzijn met, en mij laten omringen door mijn gezin en familie. We aten taart en ijs (oh my God, Haägen Dazs macadamia nut brittle, me loves you!) en genoten van het mooie weer. Ik nam zo veel mogelijk in mij op: mijn Vent die zoveel moeite deed om het mij naar mijn zin te maken vandaag, mijn mooie dochters waarvan ik het niet erg vind dat ze soms een beetje my thunder stealen, mijn ouders, zus en vriend, schoonouders, mijn lieve meme (pepe, jij was er ook hé, ik heb je gevoeld), dank jullie wel. Ik zie jullie allemaal graag.

Edit: Uiteraard wil ik ook graag alle vrienden bedanken die vandaag aan mij dachten. Het is fijn te weten dat jullie er zijn.

En dan: cadeautjes! Iedereen bracht een stofje mee (oh! mooi! mooi! mooi!) en centjes voor in mijn sparen-voor-een-overlock pot. Ik kreeg ook nog oorringen, chocolade, Win-for-Life krasbiljetten, het boek Zo Geknipt 2, en Kleurboeken voor volwassenen. Dat laatste schijnt een nieuwe rustgevende trend/therapie te zijn. Baat het niet, dan schaadt het niet wink-emoticon



En vanavond gingen meneer en madam nog eens samen uit eten. Ik gunde mezelf een aperitief en schrok ervan dat ik dat na drie slokken al in mijn bloed voelde. Dat doet 13 maanden nuchter leven dus met een mens. Kleinste dochterlief, die uiteraard mee ging met haar melkvoorziening, zal goed slapen wink-emoticon.

Die verjaardag, die viel dus al bij al goed mee. We zijn vertrokken op tram 3!

Dress to impress

Binnenkort staat een uitstapje gepland naar Pairi Daiza. Ik las hier en daar in blogland al dat dat ferm de moeite is.

Een tijdje geleden kocht ik hier sweaterstof met girafjes op. Niet erg veel (een half metertje) en mijn kleinste sprot groeit nogal snel. Dus dacht ik: hé hoe grappig, let's dress for the occasion! Ja, moeder krijgt soms eens 't zot in hare kop hé.

Just like before, is naaien met twee kindjes een beetje kunst- en vliegwerk geworden maar het is af! Een prachtige sweater met kap, een patroon uit de Knippie (mei 2014). Om de outfit af te maken, maakte ik er snel (ja echt, met haar patroon gaat dat supersnel!) een leggingske bij.

Resultaat:

Binnenkort de aan-foto's!

Vier maanden

Hou u vast want ik ga hier efkes het understatement van het jaar maken.

MILJAAR, den tijd vliegt!

Ik zei het toch? Ge moest u vasthouden! 

Oh mensenlief, wat dééd ik vroeger toch in die oh-zoooo-lange zomervakantie? Waarmee vulde ik toen mijn dagen eigenlijk? Dat lijkt nu precies eeuwen geleden, maar dat moet chill geweest zijn. Een vakantie met een peuter en een baby? Iets minder chill, soms, en minstens even intensief als fulltime werken, vaak ;-). 

Gelukkig zie ik mijn kindjes doodgraag. Echt, ze zijn zo'n verrijking in mijn leven en dat van vele anderen. Ja, wie hen kent, kan dit enkel beamen. Sinds zij hier op aarde zijn, is het altijd warmer wanneer de zon schijnt. De kleuren in de natuur zijn mooier geworden. De dagen langer, de nachten korter (dat laatste vooral *lacht eens groen*) maar dat vind ik niet erg. Misschien apprecieer ik alles nu veel meer. Ouder en wijzer, dat soort clichés. 

Vandaag wat extra aandacht voor het kleinste telgje dat exact vier maanden oud/jong geworden is. VIER maanden. Gek hoe veel ze al veranderd is. Dingen die ze al kan, onthoudt, doet, ... Ze verbaast me en maakt me trotserdantrots. Elke dag leren we elkaar een beetje beter kennen, en waw, wat een geweldig kind is ze toch. 

van "vers boeleke"...

... naar deze ferme madam met haar schoon smoeleke :)

Estelle, ma belle, dank je wel om te zijn wie je bent. Mama houdt van je. Onmetelijk en onvoorwaardelijk. To the moon and back. 

'Summer Vibes' meets 'Grace' by Emma&Mona

Na een nodeloos paniekmomentje waar u hier over kon lezen, werd mijn bestelling van Liesellove toch nog voor haar reis verstuurd. Yes! Precies een klein kind dat een Kinder Surprise eitje mag opendoen, zo voelde ik mij.

Ik stelde me intussen ook kandidaat om het nieuwe babyjurkje Grace te testen van de hand van Griet (Emma&Mona) en sprong bijna uit de auto van contentement toen ik de bevestigingsmail kreeg mét als bijlage het patroon en de werkwijze. (Voor de bezorgde zielen: neen, ik zat niet achter het stuur, en de auto stond stil, dus ik ging geen malheuren doen mocht ik er effectief uit gesprongen zijn.) 

Ik hààt vliegen en dus sla ik er nog graag eens twee in ene klap. Tijdsdruk en tijdsgebrek zijn hier mede de oorzaak van. Ik wou héél graag meedoen met de wedstrijd van Lieselloves Summer Vibes, dus maakte ik met dit supermooie stofje het Grace jurkje voor mijn kleine grote baby Estelle. Maatje 74 al, begot. 

Het ging allemaal vrij vlot, Griet legt dat namelijk goed uit. Toch werd er af en toe eens gevloekt en zitten er défautjes in, maar het valt u wellicht niet op dus hang ik het niet aan uw neus. Of onder uw neus, het is hoe je het bekijkt natuurlijk; 

Morgenavond worden de inzendingen op de facebookpagina van Liesellove gegooid. Een jury zal punten geven, maar ook de likes van "het volk" tellen mee! Ik doe dus een beroep op u allen en ga wellicht de komende week een beetje aan uw hoofd zagen. Of een beetje veel. Vergeef het mij, ik weet van niet beter :-). 

Al wat mij nu nog rest, is pronken. Ziehier, tadàààà. De ooohs en oeehs en waaws mag u in de comments nalaten. 

Foto getrokken bij valavond, maar toch komt het frisse muntgroen mooi tot haar recht.

Kamsnaps. Lo-vin' them!

Zo verliefd op dat gerimpeld kapmouwtje... 

Op Vinkeslag

Uren kan ik mij bezig houden met andere naaiblogs lezen, grasduinen door andermans/vrouws creaties en verlekkerd kijken naar al dat moois. Een boel patronen/projecten/stofjes liggen klaar, hum, in mijn hoofd althans, om gemaakt te worden. 

Met stip op nummer 1: De Vink-tas. 

Maar u kent dat wel, "ik heb niets om aan te doen dat te maken". Lang leve de webshops! Zij maakte me al eens blij dus onder het motto never change a winning team dook ik in haar winkeltje. 

Mede-moeders kennen het probleem, we doen een beetje veel en veel in beetjes. Hier is dat niet anders. Op vrijdag kon ik mij eindelijk eens aan de pc zetten en vulde ik mijn winkelmand. Maar drukdrukdruk als het kan zijn met 2 koters, was het zondagavond eer ik de bestelling ook werkelijk betaalde. Op maandag zag ik dat mevrouw Liesellove op -welverdiende- vakantie ging en enkel de bestellingen die voor zondag afgehandeld waren, nog verzonden zouden worden. Toeme! Mijn pakske! Paniek, paniek, paniek, gaat het er nog bij zijn? 

Ik besloot niet te wachten en ging - precies een verslaafde - op bezoek bij In den Beer te Harelbeke. Daar vond ik (onder andere) een mooi katoentje voor de voering en een jeansstof als buitenstof. Jammer genoeg hebben ze daar geen tassenband, dus was een bezoekje aan de Veritas gerechtvaardigd. Toevallig was het net 2+1 actie op de voorgeknipte Sew-be-do stofjes. Ik zeg het u, 't was precies ne feestdag gisteren. En De Vent maar werken :-p.

In de comments over de Vink-tas, las ik dat die wat groot uitviel. Als bij toeval, kwam haar blogpost voorbij op Facebook. Aangepaste afmetingen, schoon, merci! Dan moet ik daar zelf niet al te veel meer over nadenken. Ik mag mezelf dan wel bachelor in wiskunde noemen, maar sukkel toch vaak met wat men precies bedoelt in naailand met lengte en breedte. Ik ging te rade bij mijn lief vriendinnetje (die mij ook het olifantenstofje cadeau deed) en zij was zo lief om een knipplan te tekenen voor mij. Hell yeah! Dan kon er toch niets meer fout gaan zeker? 

*PEEUUUUUUT* Guess again! 

Alle stofjes mooi geknipt, hip hip hoera, slaag ik er dan toch wel in om het voorpand 90° te draaien zeker! Dat krijg je dus met effen stofjes he! Geen probleem, hoor ik u denken, dan draai je de rest gewoon mee. Jaja, jammer genoeg was mijn voering ook al geknipt. Bijgevolg was die voering 6 cm te breed => knippen. En 6 cm te kort in de hoogte => plakken, ah ja nee dat lukt niet. Ik deed dan maar van arrangare foefelare en knipte de onderkant van de buitenstof -onder luid gevloek- in twee. Zo klopte het wel, maar werd de oorspronkelijke Vink-tas een mini-mini versie ervan. Gelukkig nog ruim genoeg om A4 erin te doen passen. Ideaal dus voor die einde-van-het-trimester dagen waar je voor deliberaties enkel een puntenboek, schrijfgerei en een hapje en een drankje moet meesleuren. 

Moraal van het verhaal: Moeder Miezemuis, ken uzelf, en maak van mooie projectjes eerst een testversie. 

Ziehier het resultaat:

Ik besloot het zakdeel te laten opvallen. Zo'n schoon stofje mag gezien worden.

De achterkant laten we sober.

Daar wordt ge toch vrolijk van hé?

P.S.: Voor wie het zich afvroeg: ik kreeg intussen een bevestigingsmail, mijn pakje werd toch nog verzonden. Een vreugdedansje is op zijn plaats! Make my day ;-)