De Winterjas

Ik ben geen wintertype. Sneeuw en regentoestanden zijn niet aan mij besteed. Wél gezellig is het 's avonds na peuterbedtijd opkrullen in de zetel onder een warm 'sjoarzeke' (ne plaid dus), met een tas warme melk en honing uiteraard, wat cosy-timen met De Vent en genieten van het babygefriemel in mijn ton.

Induffelen, dat doen we dus graag. Ook dochterlief moet ingepakt worden tegen de winterkou. Ik vond maar geen mooi winterjasje naar mijn goesting, dus waagde ik mij aan een self-made exemplaar. 

Ik koos een visgraatstofje waar ik vorig jaar twee meter van kocht op Het Stoffenspektakel. Toen was de bedoeling daar een kleed uit te maken voor mezelf, maar dat bleef maar liggen, en nu is het niet bepaald hét moment (gezien mijn lijf onvoorspelbare vormen aan het aannemen is). Dus een peuterjasje dan maar! Voering in teddyfleece van bij schoonmama en een mooi geleend patroon: de Maëlle. 

Na het geslaagde Jackie-experiment, zette ik mij vol enthousiasme aan mijn naaimachine. Alles lukte wonderbaarlijk goed. Voeringjas check, buitenjas check, aan elkaar zetten -hmm alle uitleg nog eens goed lezen en ja- ook check. En dan maar trots staan kijken naar het bijna-klaar-resultaat. Heerlijk genieten, dat moment: voor het eerst had ik eens niéts moeten tornen, hoera!

Afwerken dan maar! Annnd there's the catch. Ik heb een gruwelijke fobie voor knoopsgaten, en dit bleek weer maar eens terecht. Gesukkel, stof die niet doorgevoerd werd, draad die losknapte, etc etc. Uiteindelijk toch gelukt, en je moet al van heel dicht kijken om het gefoefel te zien!

Vorige week maakten we een herfstwandeling en uiteraard moest dit jasje getest én gefotografeerd worden:

De mouwtjes zijn nog wat te lang, maar hoe heerlijk is het niet om die voeringstof daar uit te zien piepen?

Ik hoor u denken. Die muts en die handschoenen passen nu toch niet bij dat jasje? Mja, neen, dat doen ze inderdaad niet. But really, who cares?