't Was stil aan deze kant.

Wow. Een maand is voorbijgevlogen, en het is hier dus veel te lang stil geweest. Op papier dan toch.

Razend druk was het op het werk. Ik sta in het onderwijs, en wat men ook moge beweren, het is zeker niet altijd rozegeur en maneschijn. I looooove my job, maar nu was het goochelen. Vergaderingen, laatste-lessen-voor-examens, deadlines om examens op te maken, examens verbeteren, klassenraden en straks nog oudercontact. Awel, met 40 uren per week geraakte ik er niet. Gelukkig neem ik vanaf vrijdagavond omstreeks 20u twee weken recup. Nah!

Ook hebben we hier een peuter die razend jaloers is op gelijk welk beestje dat de ronde doet in de crèche. Een kind met een snottebel? Ah, dat wil die van ons ook. Bronchitis? Geef maar hier die handel! Oorontsteking? Ja, lijkt ook wel plezant. Gooi daar gerust ook nog wat tandjesleed bovenop en uiteraard de onderbroken nachten die daarbij horen.
En omdat het nu blijkbaar eenmaal zo hoort, moet dat zich altijd voordoen op een moment waar je van denkt "goh, nu kan ik er niets meer bij hebben hoor".
Gelukkig maakt ze het goed met haar extreem goeie looks, aanstekelijke lach en algemene peuterheerlijkheid. Kijk kijk kijk, wat een mooie 18maander is dat toch:

Eindelijk ook voldoende haartjes om er een - nog steeds nutteloos - speldje in te steken!

Goeiemorgen! Geen enkele kans op ochtendhumeur wanneer ik dat gezichtje zie!

Mond vol tanden!

Intussen is baby2 al een heuse (en errrrrg beweeglijke) zesmaandenfoetus geworden. Nog een drietal maanden en wij zijn hier terug in de ultrakleine pampers en let-op-voor-het-hoofdje fase. Een klein, lief, hulpeloos maar oh zo schattig piepke, dat ons toevertrouwd wordt om voor te zorgen, lief te hebben, groot te brengen en een plaatsje te helpen vinden op deze wereld. Ik word er zowaar melancholisch van. (Ja, die zwangerschapshormonen, 't zijn vree dingen!) Wel spijtig dat ik mijn voeten intussen kwijtgespeeld ben:

En alsof de tijd nog niet snel genoeg gaat: morgen gaat Babette al voor de laatste dag van 2014 naar de crèche. Daarna begint voor haar én voor hen ook de welverdiende kerstvakantie. Ik wou daartoe een kleine attentie voor die schatten van vrouwen voorzien, maar niet zo de klassieke pralines of zo. Niet dat er iets fout is met pralines (oh, I'd kill for zo een wit pralientje met praliné vanbinnen...) maar dat werd het dus niet. Ik liet me inspireren door een combinatie van Pinterest-ideetjesen dit 'recept'. Ik vond schitterende glittertape en een to-do lijst bij mijn favoriete winkel, de Hema! De pot komt van bij den Action. Het resultaat mag er wezen, en ik hoop dat ze er van zullen genieten!

Laag per laag droge ingrediënten. Boter en ei toevoegen, wat kneden en de oven in!

 

Et voilà, een pot vol koekjes!

Er werd natuurlijk ook wel een minimum genaaid in de laatste weken. Maar daarover later meer...