Janneke en de Kamsnaps

Nestdrang, het uit zich bij elke zwangere op een andere manier. Er zijn er die stoelen en tafels verslepen en beklimmen om plafonds en kasten-waar-ge-nooit-in-kijkt af te wassen. Ik behoor niet tot die categorie. Ik ben zo eerder het nog-even-rusten-terwijl-het-kan type, en ook wel mijn goesting doen. Mijn naaimachine nog eens uithalen bijvoorbeeld om de peuter van zwierige zomerkleedjes te voorzien. Deze had ik al gemaakt, maar niet over geblogd. Toch laat ik deze kans niet voorbijgaan om er efkes mee te stoeffen, dank u wel, merci :-).

Zo had ik al een tijdje een schitterend mooi stofje liggen van bij Liesellove, wachtend op een mooi jurkpatroon voor mijn peutermeid en vooral veel naaigoesting en -tijd van de mama. En plots gebeurde het. Ik vond het Janneke-patroon, van haar hand. Waaw, perfect voor mijn stofje! Maar dan, het eeuwige dilemma: rits of knopen? Bij allebei had ik al positieve en negatieve ervaringen en dit stofje, dit kleedje wou ik écht niet verpesten! Ik raakte er maar niet uit, dus stof en patroon lagen terug in een hoekje weg te kwijnen.

Toen kwam de zon én het Stoffenspektakel vorige week zondag. Toen 39 weken zwanger dus waggelende walvis-allures, maar off we went, mijn mama'tje en ik (wij, als je mijn innerlijke passagier-mens meetelt). Jammer genoeg denken sommige bezoekers van het Stoffenspektakel blijkbaar dat de persoon voor hen àlle stoffen en fournituren gaan opkopen dus wordt daar een aardig stukje afgedrumd, maar uiteindelijk gingen de hebberigen opzij en toen zag ik het: een koffer met daarin vele kleurtjes Kamsnaps én een tang.

Waaw! Zou ik? Zou ik niet? Durf ik dat wel? Ga ik dat wel gebruiken? Is dit wel een verantwoorde aankoop? Na wat luidop getob en getwijfel, besliste mijn lieve mama voor mij. Ik kreeg die koffer voor mijne Pasen. Heerlijk, heerlijk, heerlijk! Duizend maal dank! En zo geschiede, ik nam de koffer mee naar huis en begon te naaien aan het Janneke met het prachtige vogelstofje. Zo goed als perfect (je moet mij kennen: er zitten défautjes in, maar ge ziet ze niet!) dus de kamsnaps moésten goed zitten of al het werk was voor niets geweest. Stress dus. Ik bezit over een goed stukje zelfkennis, dus bereidde ik mij voor: ik googlede en las een goeie tutorial, en oefende wat op restlapjes. Wanneer die tang en ikzelf elkaar wat begonnen te kennen, ging ik met een beetje bibber op mijn lijf aan de slag. En ook al zijn ze nog wat stroef, ik ben tevreden met het resultaat.

Dochterlief staat er prachtig mee (uiteraard, wat had u gedacht!) en strààlt wanneer je haar zegt "oooh, Babette is mooooooooooi" (ja, u rekt die o liefst zo lang mogelijk). De waarheid mag gezegd worden hé :-).

EDIT: Ja, de foto's kunnen beter. Spijtig genoeg was het vandaag niet meer mogelijk om met daglicht te werken, en ik ben ook een beetje te lui geweest om de foto's nog te bewerken... én aangezien ik me zowat een tikkende tijdbom voel, post ik dit blogje liever nog vandaag dan morgen. Je weet maar nooit dat ik morgen andere dingen te doen heb ;-).