Vervolg: wat men u niet vertelt over dat tweede kind

1. Met stip op nummer één: Naweeën.
Waar zijn die begot goed voor? PANIEK! Ik dacht dat ze ééntje vergeten waren (en zo zouden de criticasters zijt ge wel zeker dat er maar ééntje in die gigantischen buik van u zit dan toch nog gelijk krijgen). Maar nee, compleet sadistisch en ultra bad timing. Dat was nu niet bepaald het gevoel dat ik voor ogen had wanneer ik mijn akoedjiekoedjie baby ging voeden. Jammer genoeg voel je die naweeën blijkbaar ook op exàct dezelfde plek. Hier dus weer die beenweeën. Maar goed, zoals met alles in baby-land: het was een fase.

2. Het billensyndroom.
Bij thuiskomst is uw kleine peuter precies nergens meer te bespeuren. Dat is namelijk een reuzenkind geworden! Met gigantische billen en kloeke kleuterpollen. Op amper een paar dagen tijd!

3. Alles gaat nu nog sneller. 
Kleertjes in maat 50 hebben we hier niet moeten bovenhalen (wij kweken namelijk geen klein ras - ze lijken toch zo op de papa hé - zie punt 4), maar maatje 56 wordt intussen ook al terug in dozen gestoken.
De firma Kleenex bedankte me al voor hun omzetstijging.

4. Kijken en vergelijken.
Ook al had je je voorgenomen om het niét te doen, toch ontsnap je er niet aan. Je vergelijkt de twee pagadders: lijken ze op elkaar, qua uiterlijk, karakter, gedragingen, etc? Bij een eerste is de discussie bij de kraamvisite eerder 't is heel de moeder of nee ze lijkt toch meer op de papa. En iedereen weet nu intussen toch al dat elk kind de goeie eigenschappen van de mama heeft, en de slechte van de papa?

5. De was.
Die neemt exponentieel toe met zo'n kleintje erbij. Plots sta ik om de twee dagen in mijn waskot: sorteren, was insteken, was versteken, ophangen, opvouwen, en verdelen in handjestrijken en echt wel strijken.