HOO-REE !

Vijgen na Pasen, zo voelt het een beetje. Exact één maand geleden mochten we hier weer een verjaardag drieën (vieren is voor volgend jaar - mopjeflauwmopje).

Jup, Miezemuis werd 3. Alweer een dagje vol herinneringen, herbelevingen van emoties, terugkijken naar foto's "van vroeger". Wat een lange, met momenten zware, maar toch overwegend mooie weg heeft dat kindje met ons (en wij met haar) afgelegd. Ze is uniek, onze meid, en we zouden haar niet anders dan een beetje anders willen.

Examenperiode of geen examenperiode, dat kind zou een eigen creatie van moeders hand dragen op haar verjaardag. Veel tijd om te gaan shoppen was er niet, dus ik dook in mijn bescheiden stoffenverzameling. En daar sprongen die herten wel in mijn oog zeker! Mijn lievelings-Soft-Cactusje van de huidige collectie zou er aan mogen geloven:

Het patroon, dat moest niet te ingewikkeld zijn. After all, de examenperiode kwam er aan en ik had best veel werk (en weinig energie, later meer daarover). Ik wilde geen rimpels (in de stof hé) of al te veel frutsels want die reeën mochten tot hun recht komen. Ze zijn er te mooi voor om verfrommeld te worden. Ik zocht en vond mijn inspiratie bij Riet & Lies Zo geknipt! 2. Ik maakte de "Recht op recht" in de tuniek versie. Geen ritsen van doen (aha!) maar wel knoopsgaten. Ik vloekte even binnensmonds, deed wat van drama queen tegen De Vent (die dat uiteraard niet snapte) en oefende eerst nog op een oefenlapje of vijf. Zij die het zich herinneren, weten dat ik af en toe in boel val met mijn machine als het op knoopsgaten aankomt. Wetende dat die knoopsgaten hélemaal op het einde gemaakt moeten worden (en ik geen tijd noch stof had om eventuele te moeten herbeginnen), begrijpt u mijn stress wellicht. Maar kijk, af en toe mag dat hier dus eens van direct goed gaan. Als in: dat knoopsgat staat recht, mijn machine at mijn stof niet op, het knoopje hangt er mooi midden onder, geen stofscheuren, mijne draad was niet op temidden de werken. Kortom: het was mijn dag! 'k Had beter nog met de Lotto meegedaan, potjandorie.

De kroon is ook van eigen hand, net zoals haar vorige twee kroontjes en dat van zus Wiezewup. Ik gebruik altijd hetzelfde patroon. Het stofje was nu een restje van de winterjas van Estelle, Rhythm in the rain. Hopelijk hou ik deze kroontraditie wat aan en blijft mijn kroost mooi braaf die kroontjes dragen op hun verjaardag tot ze 20 zijn of zo. Al is het maar voor de foto :-).

K3 sloop hier ook binnen. 10 000 luchtballonnen... 

En Olaf maakte plaats voor Dora...
En Boots natuurlijk niet te vergeten. 

Om af te sluiten, nog even een detail toelichten: ik heb een eigen labeltje laten maken! Hoera! Ik wou een naam die makkelijk en sierlijk was. Ik nam de twee namen van mijn dochters en mixte Babette en Estelle tot Babelle. (Zeg nu zelf, Estette was een beetje dwaas geweest.) En wat ben ik fier op het resultaat. Het maakt het nog een beetje meer "af". Zou ik nu eindelijk wat vaker aan mijn naaimachine geraken?

BewarenBewaren