Working and pumping

Een vriendin zei me: "Tis precies lang geleden dat je geblogd hebt" en zowaar, ze heeft gelijk. Hoe dat komt? Tja, druk hé.
Terug gaan werken vind ik zalig. De tijd vliegt voorbij als je een job hebt die je graag doet. Dat meen ik echt, ik hou van mijn job. En van mijn leerlingen, mijn kindekes.
Jammer genoeg vliegt die tijd ook na mijn uren (Hoe, ge doet maar 22 uren toch in het onderwijs? Oh voel en lees de ironie vooral.) waardoor er bitter weinig ruimte of energie overblijft voor andere dingen.
(Ach, nog één week en 't is vakantie. Ja, leerkrachten, 't zijn toch chansaars.)

De kroost is goed mee in den draai in de opvang. Miezemuis heeft nog steeds de peuterkuren maar we hopen op beterschap. Ik meen ergens gelezen/gehoord (or was it just a dream?) te hebben dat de echte puberteit meevalt als de peuterpuberteit hevig was. We zijn curieus.
Wiezewup is intussen bijna 7 maanden, zeg. De bezorgdheid over gaatdatwellukkenindecrèche was niet nodig. Was niet evident, gezien mijn jongste telg een echt borstvoedingskindje is. Ik wou hier niet mee stoppen omwille van het werk, dus ik ben nu officieel een pumping mom.
Gaat dat? Ba ja, dat gaat.
Is dat niet zwaar? Zo zwaar als ge dat laat zijn.
Hoelang ga je dat nog doen? Zolang als het gaat.

S.