De Vent gaat naar een optreden in Antwerpen. Zoals altijd zeg ik hem bij vertrek zijt voorzichtig hé en mompelt hij daarop iets à la jajààà. De kindjes gaan flink slapen en ik heb een fijne avond. Wat later kruip ik ook in bed en open ik zoals gewoonlijk mijn nieuws-app. What the hell?! In Parijs waren verschillende aanslagen geweest. Wow, daar word ik stil van. Dat is hier ochot ochere 3 uren vandaan?! Meer dan honderd onschuldige mensen lieten het leven. Onder hen wellicht ook papa's die even naar een optreden of voetbalmatch wilden gaan kijken. Zij gaan nooit meer naar huis. Hoe leg je dat uit aan een kind? Hoe leg je dat überhaupt aan iémand uit als je het waarom zelf niet snapt?
Ik wacht tot De Vent thuis is. We praten nog wat, gaan bij onze dochters kijken en houden ons hart en hun handjes vast.
Zaterdag 14 november
Ik sliep onrustig en word wakker met een kater-gevoel. Even het nieuws checken, heb ik zo raar gedroomd? Nee dus. Surreal...
Zoals bij vele gezinnen met jonge kinderen, stond vannamiddag de tv op want Sinterklaas zou zijn intrede maken in Antwerpen. De zwarte pieten waren roetpieten geworden en ik roloog even wanneer ik aan die discussie terugdenk.
De Sint spreekt de kindertjes toe. Veel gezichtjes waarop de spanning te lezen valt (Zou mama dat nu echt verteld hebben aan de Sint dat ik mijn groentjes niet altijd flink op eet? En dat ik eens ruzie heb gemaakt op school?). Maar dan spreekt de goede, heilige man de verlossende woorden: "Er zijn dit jaar géén stoute kinderen geweest!" OEF!
Over de stoute meneren zegt hij niets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten